فرمت فایل : power point (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد اسلاید : 25 اسلاید
تاریخچه:
دراوایل دهه ی پنجاه گروهی از متخصصان ومحققان فرش ایران پشنهاد احداث موزه ی فرش ایران را به مسئولین وقت دادند.
دلایل احداث: -احداث و راه اندازی کارخانه های فرش ماشینی وسودجویی سرمایه دارن
-از بین بردن جنبه های فرهنگی-هنری این صنعت
-اتخاذ سیاستهای غلط در قبال پیشرفت تکنولوژی که باعث برهم خوردن اقتصاد بین خانه های روستایی که عمدتا تولیدکنندگان قالی بودندوهمچنین باعث تضعیف بازارهای بین المللی فرش ایران شد.
موزه فرش ایران در ضلع شمالی پارک لاله و روبهروی فروشگاه سپه خیابان فاطمی واقع شده است. این موزه در 22بهمن ماه 1356 افتتاح شد.
ساختمان موزه فرش ایران معماری شکیل و چشمگیری دارد که آذینهای نمای بیرونی آن شبیه به دار قالی است. سطح نمایشی موزه مساحتی برابر 3400 مترمربع را در بر میگیرد که شامل دو تالار است و برای نمایش انواع قالیهای دست بافت و گلیم مورد استفاده قرار میگیرد.
تالار طبقه همکف به نمایشگاه دایمی اختصاص دارد و تالار فوقانی جهت برگزاری نمایشگاههای موقت گلیم و قالی طراحی شده است.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 4
نقشه و رنگ در فرش ایران دو ویژگی مهمی هستند که به فرش زیبایی و ارزش هنری می بخشند. چنانچه در هریک از این دو ویژگی نقصی پیدا شود، نه تنها بر ویژگی دیگر اثر می گذارد، بلکه به کل ارزش فرش نیز آسیب می رساند. هرچند در مقایسه این دو ویژگی، اهمیت نقشه فرش بیشتر است؛ ولی رنگ فرش نیز در جای خود ارزش خاصی داشته و شهرت بسیاری از فرشهای گذشته ایران به خاطر زیبایی و جلوه رنگهای آنهاست.
در فرش، رنگ بندی و رنگ آمیزی دو معنای متفاوت دارد که باید به هر یک جداگانه پرداخت شود:
الف- رنگ بندی
هدف از رنگ بندی در نقشه فرش، کنار هم قرار دادن رنگها به نحوی است که در کل نقشه یک هماهنگی و توازن پدید آید. همان طور که گفته شد، در هنرهای سنتی ایران و به خصوص فرش که تداوم و تکامل این هنرهاست، نقش آفرینی محدود است. محدودیت نقش آفرینی طبیعتاً به محدود شدن رنگها نیز منجر می شود و از آنجا که در رنگ آمیزی سنتی در ایران، سایه زدن و ایجاد حالات با استفاده از نور و حجم کاربرد ندارند، بنابراین استفاده از رنگها محدود بوده و غالباً به وسیله مرزهای مشخصی از یکدیگر جدا می شود. همان طور که نقش آفرینان و هنرمندان نقاش به علت محدودیت درکار خویش به ریزه کاری و هنرنمایی در محدوده های کوچک هنری پرداخته اند، در مورد رنگ نیز با تمرین و تجربه و کاربرد تعداد محدودی رنگ در زمینه های مشخص، توانسته اند در استفاده از آنها به حد کمال برسند. اوج زیبایی در هنر رنگرزی نقاشان ایرانی را می توان در مینیاتور و تزیینات کتابهای کهن مشاهده کرد.
بدین ترتیب باید دانست که استفاده از رنگهای مختلف در طراحی و نقاشی ایرانی تا حدود زیادی محدود است و هر رنگی را نمی توان در نقاشی ایرانی استفاده کرد. بدین ترتیب طی سالها استفاده از رنگها، مقرراتی به وجود آمده است که اوج آن را می توان در روی رنگهای به کار رفته در فرش مشاهده کرد. به طور مثال استفاده از رنگهای تند و خالص در هنر ایرانی رایج نیست؛ رنگها عموماً ناخالص هستند که به آنها رنگهای پخته می گویند. رنگ بندی فرشهای ایران حتی اگر دارای تیرگی نباشد، فرشهای زمینه سرمه ای و یا قرمز، دارای نرمش و لطافتی است که در بیننده ایجاد آرامش می کنند. یکی از دلایل این امر ( ایجاد آرامش ) را می توان استفاده نکردن از رنگهای تند و خالص نظیر نارنجی، زرد و یا رنگهای ترکیبی سبک نظیر بنفش، صورتی و یا سبز ( اصطلاحاً فسفری ) دانست. قرار دادن رنگهای تیره چنانچه در زمینه و یا در حاشیه باشد، به وسیله گلها و یا نقوشی با رنگهای آرام و شاد تعدیل می شوند و اصولاً رنگهای تیره کنار یکدیگر قرار نگرفته و هر رنگ به وسیله نقطه چین رنگ روشن از رنگ دیگر جدا می شود.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 4
نقشه و رنگ در فرش ایران دو ویژگی مهمی هستند که به فرش زیبایی و ارزش هنری می بخشند. چنانچه در هریک از این دو ویژگی نقصی پیدا شود، نه تنها بر ویژگی دیگر اثر می گذارد، بلکه به کل ارزش فرش نیز آسیب می رساند. هرچند در مقایسه این دو ویژگی، اهمیت نقشه فرش بیشتر است؛ ولی رنگ فرش نیز در جای خود ارزش خاصی داشته و شهرت بسیاری از فرشهای گذشته ایران به خاطر زیبایی و جلوه رنگهای آنهاست.
در فرش، رنگ بندی و رنگ آمیزی دو معنای متفاوت دارد که باید به هر یک جداگانه پرداخت شود:
الف- رنگ بندی
هدف از رنگ بندی در نقشه فرش، کنار هم قرار دادن رنگها به نحوی است که در کل نقشه یک هماهنگی و توازن پدید آید. همان طور که گفته شد، در هنرهای سنتی ایران و به خصوص فرش که تداوم و تکامل این هنرهاست، نقش آفرینی محدود است. محدودیت نقش آفرینی طبیعتاً به محدود شدن رنگها نیز منجر می شود و از آنجا که در رنگ آمیزی سنتی در ایران، سایه زدن و ایجاد حالات با استفاده از نور و حجم کاربرد ندارند، بنابراین استفاده از رنگها محدود بوده و غالباً به وسیله مرزهای مشخصی از یکدیگر جدا می شود. همان طور که نقش آفرینان و هنرمندان نقاش به علت محدودیت درکار خویش به ریزه کاری و هنرنمایی در محدوده های کوچک هنری پرداخته اند، در مورد رنگ نیز با تمرین و تجربه و کاربرد تعداد محدودی رنگ در زمینه های مشخص، توانسته اند در استفاده از آنها به حد کمال برسند. اوج زیبایی در هنر رنگرزی نقاشان ایرانی را می توان در مینیاتور و تزیینات کتابهای کهن مشاهده کرد.
بدین ترتیب باید دانست که استفاده از رنگهای مختلف در طراحی و نقاشی ایرانی تا حدود زیادی محدود است و هر رنگی را نمی توان در نقاشی ایرانی استفاده کرد. بدین ترتیب طی سالها استفاده از رنگها، مقرراتی به وجود آمده است که اوج آن را می توان در روی رنگهای به کار رفته در فرش مشاهده کرد. به طور مثال استفاده از رنگهای تند و خالص در هنر ایرانی رایج نیست؛ رنگها عموماً ناخالص هستند که به آنها رنگهای پخته می گویند. رنگ بندی فرشهای ایران حتی اگر دارای تیرگی نباشد، فرشهای زمینه سرمه ای و یا قرمز، دارای نرمش و لطافتی است که در بیننده ایجاد آرامش می کنند. یکی از دلایل این امر ( ایجاد آرامش ) را می توان استفاده نکردن از رنگهای تند و خالص نظیر نارنجی، زرد و یا رنگهای ترکیبی سبک نظیر بنفش، صورتی و یا سبز ( اصطلاحاً فسفری ) دانست. قرار دادن رنگهای تیره چنانچه در زمینه و یا در حاشیه باشد، به وسیله گلها و یا نقوشی با رنگهای آرام و شاد تعدیل می شوند و اصولاً رنگهای تیره کنار یکدیگر قرار نگرفته و هر رنگ به وسیله نقطه چین رنگ روشن از رنگ دیگر جدا می شود.
این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید